Tahammülü Zor Bir Tezat: Michael Haneke

Beyaz Bant'tan Yedinci Kıta'ya, Aşk'tan Beyaz Bant'a bütün filmlerinde duygulandırmayı reddeden keskin anlatımıyla kendi üslubunu eşsiz bir şekilde koruyarak Michael Haneke, hayatın can acıtan yanlarını didikliyor, kazıyor, kaşıyor, bizi huzursuz ederek bizi kesin diye bildiklerimizi tekrar gözden geçirmeye davet ediyor. 

Onun filmlerinde ne Benny'nin anne babası (Benny'nin Videosu) ne de Saklı'daki televizyon programcısı pislik insanlar. İnsanların davranışları her zaman onların genellemeyle kötü oldukları anlamına gelmiyor. Çoğu zaman kötü davranışlar sürüklenen paniğin, hatta belki de korkaklığın sonucu. Fakat Haneke asla nasıl davranmaları gerektiğini söyleyerek yargılamıyor insanları. Zaten bize her şeyin sonunda iyi sonuçlanacağını düşündürmez. Birçok şeyin hiçbir zaman düzelmeyeceğini göstererek buna alışmayı, bu fikirle yaşamayı önerir. Ancak isteyen Disney aleminin hayali neşesini tercih etmekte serbesttir.

İnsan psikolojisinin dehşet vericiliğini öylesine yüzümüze vuruyor ki, kendi kendinizle çatışmaya girmeden edemiyorsunuz. 

Ölümcül Oyunlar'da kurban durumundaki aile fertlerini trajedi tarzında, katil gençleri ise komedi tarzında oynatır. 

Mizahi dokunuşlar, sadomazoşist hezayanlar, dramın içine sızan gülünçlükler paradoksu...